Καλή και ευτυχισμένη η νέα χρονιά!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εισαγωγή στην Θεραπευτική Ιππασία

  Λέγοντας θεραπευτική ιππασία εννοούμε την όποια θεραπεία η οποία επιτυγχάνεται με την βοήθεια αλόγου.

Στη θεραπευτική ιππασία ξεχωρίζουμε τους εξής τομείς:

- Θεραπευτική-Εκπαιδευτική ιππασία: αφορά άτομα με ψυχοκινητικές διαταραχές.(A. Kroger, 1969)

- Ιπποθεραπεία: είναι η εφαρμογή εξειδικευμένων προγραμμάτων φυσικοθεραπείας πάνω στο άλογο.

- Γυμνιππευτική: γυμναστικές ασκήσεις πάνω στο άλογο.

- Σπορ για αναπήρους: αφορά την προετοιμασία αναπήρων ως αθλητές ιππευτικών αγώνων για άτομα με ειδικές ανάγκες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ιστορική Αναδρομή

Η αξία της θεραπευτικής ιππασίας για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν γνωστή σε εμάς τους Έλληνες από τον 5ο μόλις π.Χ. αιώνα. Η φράση του Ιπποκράτη: «Η ιππασία στον καθαρό αέρα δυναμώνει τους μυς και τους κρατά σε καλή κατάσταση», μας δείχνει πως σαν έννοια οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τα οφέλη της.

Επιβεβαίωση του παραπάνω, της χρησιμότητας δηλαδή του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου αποτελεί το βιβλίο του Ξενοφώντα «Περί Ιππικής». Επίσης, την ξεχωριστή σημασία της χρησιμότητας του , τονίζει η παράδοση πως ο Ασκληπιός έδωσε τα άλογα στην ανθρωπότητα « για αυτούς που υποφέρουν από τραύματα, πληγές και ασθένειες που δεν μπορούν να θεραπευτούν.» (Mayberry, 1978).

Στην Αγγλία η χρήση του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου ξεκίνησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου χρησιμοποιήθηκαν τα άλογα για την αποκατάσταση τραυματισμένων στρατιωτών στο Νοσοκομείο της Οξφόρδης. Το 1969 ιδρύθηκε ο οργανισμός «The British Riding for the Disabled Association of Chartered Physiotherapists» (RDA) με την υποστήριξη της βασιλικής οικογένειας. Το ίδιο έτος δημιουργήθηκε στην Αμερική ο οργανισμός «The North American Riding for the Handicapped Association» (NARΗA).

Η ανάπτυξη της θεραπευτικής ιππασίας όμως σαν έννοια και σαν μέσο θεραπείας, ξεκίνησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ελσίνκι το 1952, όπου η Δανέζα Liz Hartel κέρδισε το Ασημένιο Μετάλλιο στην Ιππική δεξιοτεχνία. Η ίδια ήταν θύμα της πολιομυελίτιδας από το 1940, με μερική παράλυση και στα δύο της πόδια και βημάτιζε μόνο με βακτηρίες. Από το έτος αυτό κι έπειτα η ίδια μαζί με τη φυσικοθεραπεύτριά της , Ulla Harpoth, ξεκίνησαν τη χρήση του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου για την αποκατάσταση ασθενών.

Lis Hartel

Το 1969 ο Α. Kroger, δάσκαλος ειδικής αγωγής έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Εκπαιδεύοντας με Άλογα», θέτοντας μια νέα ειδική-θεραπευτική θεώρηση για παιδιά με διαταραχές στη συμπεριφορά, αλλά και για παιδιά και εφήβους με ψυχικές διαταραχές. Διαπίστωσε ότι με τη βοήθεια του αλόγου, μπόρεσε να φέρει θετική επιρροή στη διαταραγμένη συμπεριφορά αυτών των ατόμων και να βοηθήσει στην ψυχοκινητική τους ανάπτυξη. O Α. Kroger είναι και ο πατέρας του όρου «Θεραπευτική-Εκπαιδευτική Ιππασία».

Στην Ελλάδα το πρόγραμμα θεραπευτικής ιππασίας ξεκίνησε το 1983 με πρωτοβουλία της Aideen Lewis μαζί με μια ομάδα παιδιών της Εταιρίας Προστασίας Σπαστικών στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης. Το 1992 συγκροτήθηκε ο Σ.Θ.Ι.Ε. (Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας). Νέες αξιόλογες προσπάθειες πραγματοποιούνται εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια στις Σέρρες από το Κέντρο Θεραπευτικής Ιππασίας Σερρών (ΚΕ.Θ.Ι.Σ) και τις κ. Μαρία Λίγκα (πρόεδρο) και Χρύσα Καρρά. Όπως επίσης και από την Επιστημονική Εταιρία Θεραπευτικής Ιππασίας και Ιπποθεραπείας Ελλάδος (Ε.Ε.Θ.Ι.Ι.Ε.) που δραστηριοποιείται στο χώρο της θεραπευτικής ιππασίας και ιπποθεραπείας τα τελευταία χρόνια στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης, στον Ιππικό Όμιλο Βορείων Προαστίων, καθώς και στις εγκαταστάσεις της Σχολής Ιππασίας EL PASO στην Βάρη Αττικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ