Liz Hartel και “Hanko” Von Langen

Η Ιππασία ως σπορ για άτομα με ειδικές ανάγκες , έχει να επιδείξει πολλά θαυμαστά. Και σε επίπεδο συναγωνισμού ομοίων ατόμων , αλλά και απέναντι σε ισάξιους αναβάτες η σε αναβάτες που δεν αντιμετωπίζουν σωματικά προβλήματα η μειονεξίες.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στην Δανέζα Liz Hartel που κέρδισε το Ασημένιο Μετάλλιο στην Ιππική δεξιοτεχνία στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ελσίνκι το 1952 (Ήταν από τις πρώτες γυναίκες που συναγωνιζόταν άνδρες σε ιππικό άθλημα) και 4 χρόνια αργότερα το 1956 στην Μελβούρνη (Οι ιππικοί αγώνες αυτών των Ολυμπιακών πραγματοποιήθηκαν στην Στοκχόλμη λόγω των αυστραλιανών νόμων περί καραντίνας για άλογα, για την αποφυγή διάδοσης ασθενειών) επανέλαβε τον ίδιο άθλο . Η ίδια ήταν θύμα της πολιομυελίτιδας από το 1940 με μερική παράλυση και στα δύο της πόδια. Με την αποφασιστικότητα και την ισχυρή της βούλησή , απέκτησε σταδιακά τη λειτουργία της στους περισσότερους από τους μυς της, αν και παρέμεινε παραλυμένη κάτω από τα γόνατά της για το υπόλοιπο της ζωής της. Βημάτιζε μόνο με βακτηρίες και ήθελε βοήθεια κάθε φορά για να ανέβει και να κατέβει από το άλογο της που ονομαζόταν Jubilee. Μέχρι το τέλος της καριέρας της το 1959 είχε καταφέρει να κατακτήσει και πολλές πρώτες θέσεις όπως και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1954.

Από το έτος 1952 κι έπειτα η ίδια μαζί με τη φυσικοθεραπεύτριά της Ulla Harpoth, ξεκίνησαν τη χρήση του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου για την αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρίες. Η ίδια έγινε πρότυπο αποφασιστικότητας και δύναμης, ενώ η επιτυχία της αυτή προξένησε θαυμασμό σε όλο τον κόσμο. Ήταν μια γοητευτική και χαρισματική γυναίκα, εξαιρετικά δημοφιλής όχι μόνο ανάμεσα στους οπαδούς της ιππασίας, αλλά και στους ανθρώπους εκτός αθλήματος. Έγινε επίσης το πρότυπο άλλων ανθρώπων της πολιομυελίτιδας, δείχνοντας τι ήταν δυνατόν να επιτευχθεί μέσω της κατάρτισης και της αποφασιστικότητας.

Εξίσου σημαντική περίπτωση αρκετά μάλιστα χρόνια πριν και από την επιτυχία της Δανέζας Liz Hartel θα πρέπει να αναφέρουμε το όνομα του βαρόνου Carl Friedrich Freiherr von Langen. Ανήκοντας στον Γερμανικό στρατό και κάνοντας μια περιπολία κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο στα Καρπάθια όρη, έπεσε από το άλογο του και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά μένοντας παράλυτος και καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι τόσο λόγο της πτώσης όσο και από τις μολύνσεις που προκάλεσαν τα τραύματα του. Ο ίδιος όμως δεν το έβαλε κάτω. Πείσμωσε και συνέχισε να προπονείτε και να κάνει αυτό που ήξερε πολύ καλά. Την αγωνιστική ιππασία. Έφτασε στο σημείο να ανήκει στους καλύτερους ιππείς παγκοσμίως με πολλές διεθνές διακρίσεις και επιτυχίες. Συμμετείχε κατακτώντας 2 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του Άμστερνταμ το 1928(Ήταν οι πρώτοι αγώνες που συμμετείχαν μετά καιρό οι Γερμανοί αθλητές). Πέρα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κατόρθωσε καθ όλη την διάρκεια της σύντομης ζωής του (νέο ατύχημα) να κερδίσει δεκάδες φορές και να βρεθεί εξίσου στο βάθρο διαφόρων αγώνων πολλές φορές. Είχε τόση αγάπη και εκτίμηση προς το αλόγου του, τον “Hanko” που με τα χρόνια άλλαξε το πλήρες όνομα του από Carl-Friedrich Freiherr von Langen σε “Hanko” Von Langen.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το άλογο του πολέμου

Μια εξαιρετική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που μιλάει για το Τζόι ένα άλογο ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Μορπούργκο Μάικλ (Morpurgo Michael). 

Η ταινία εξελίσσεται λίγο πριν τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και διασχίζει ολόκληρη την περίοδο αυτή. Ο Τζόι το αγαπημένο άλογο του νεαρού Άλμπερτ, πουλιέται στο ιππικό και στέλνεται με καράβι στη Γαλλία, στην πρώτη γραμμή του πυρός. η αγάπη όμως του Άλμπερτ γι αυτό τον οδηγεί στα βήματα του.

Μια ταινία που κατακλύζει ο συναισθηματισμός και αγγίζει με δύναμη τις χορδές της καρδιάς. Είναι μία ταινία για ολόκληρη την οικογένεια που θα συγκινήσει όσους την παρακολουθήσουν .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Παρουσίαση του βιβλίου Θεραπευτική Ιππασία

Αναδημοσίευση από την σελίδα: https://siatistawalk.blogspot.com/

Θεραπευτική ιππασία και άτομα με ειδικές ανάγκες

Το άλογο είναι ένα ζώο που η ετυμολογία του ονόματος του αποκαλύπτει τα ιδιαίτερα καταπληκτικά χαρίσματα του. Ο θαυμασμός του ανθρώπου προς αυτό είναι τέτοιος, που θεωρεί πως η μόνη διαφορά του με αυτό είναι η έλλειψη του λόγου.

Η Σιάτιστα έχει μια ιδιαίτερη σχέση με αυτό το ευγενικό ζώο. Είναι το βασικό στοιχείο του κορυφαίου εθίμου, των καβαλάρηδων του Δεκαπενταύγουστου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που συντηρούν τουλάχιστον ένα άλογο και ασχολούνται σχετικές δραστηριότητες.

Μήπως όμως, όπως το όνομα του αλόγου έτσι και η ψυχοσύνθεση του, κρύβει κάτι ξεχωριστό και καλύτερο το οποίο δεν γνωρίζουμε;

Πολλές έρευνες έχουν αποδείξει την ωφελιμότητα της άθλησης και άσκησης με το άλογο, την ελεύθερη ιππασία που οδηγεί στην θεραπεία. Την θεραπεία εκείνη που πραγματικά θεραπεύει και ωφελεί όλους μας.

Είναι τόση ωφέλιμη που μπορεί να θεραπεύσει και να μας βοηθήσει σε καθημερινές καταστάσεις (άγχος, κατάθλιψη), καθώς να μας απαλλάξει από πολλές ψυχολογικές εντάσεις.

Η αλληλεπίδραση με το άλογο όμως γίνεται ένα σοβαρό και εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια ειδικών που στοχεύουν στην θεραπευτική προσέγγιση και θεραπεία των ατόμων με κάποια αναπηρία.

Η Θεραπευτική Ιππασία όπως ονομάζεται καταπιάνεται και αναλύεται σε αυτό το βιβλίο. Την τελευταία δεκαετία ιδιαίτερα, μετά από έρευνες έχει αποδειχτεί πως η Θεραπευτική Ιππασία μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικότατο εργαλείο στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου με αναπηρία.

Η συνεργασία αυτής με τους άλλους τομείς της αποκατάστασης, όπως της φυσιοθεραπείας και της φυσικοθεραπείας επιφέρει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα. Η Θεραπευτική Ιππασία επιδεικνύεται για τις περισσότερες αναπηρίες και μεγάλη σημασία έχει να εφαρμόζεται από σωστά καταρτισμένους επιστήμονες.

Η χαρά του ατόμου που βρίσκεται επάνω στο άλογο και στον χώρο του στίβου, η επαφή με το άλογο και τους ανθρώπους σε συνδυασμό με τις ασκήσεις φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Τελικά μήπως και περιοχή μας αγνοεί μια προοπτική ανάπτυξης;

Τάσος Τζιλίνης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Υπαίθρια ζωή. Αθλητικές δραστηριότητες στην φύση

Το έχετε ακούσει πολλές φορές το περπάτημα , η πεζοπορία η αθλητισμός στη φύση ανοίγουν τους πνεύμονές μας, μας χαλαρώνουν και μας κάνουν να σκεφτόμαστε καθαρότερα. Οι γιατροί δίνουν ξεχωριστή βαρύτητα σε σχέση με τον εγκέφαλό μας και το πόσο τον βοηθά να αθλούμαστε και να γυμναζόμαστε σε εξωτερικές δραστηριότητες .

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίηθηκε και δημοσιεύτηκε απο το επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences φαίνεται πως ο ποιοτικός χρόνος στη φύση μειώνει σημαντικά τον αριθμό και τη συχνότητα των αρνητικών σκέψεων, που οι άνθρωποι βιώνουμε γενικά.

Εκτός από τις ηρεμιστικές επιδράσεις, της πεζοπορίας παραδείγματος χάρη η και της άθλησης στο ύπαιθρο γενικότερα , η θετική σκέψη είναι ένα άλλο μεγάλο όφελος ζωτικής σημασίας.

Πιο συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τα αποτελέσματα που βγήκαν απο την έρευνα, όσοι συμμετέχοντες περπατούσαν για περίπου 90 λεπτά επίσης παρουσίαζαν μειωμένη νευρωνική δραστηριότητα στον υπογονάτιο προμετωπιαίο φλοιό, μια περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με ψυχικές παθήσεις.

Αντίθετα, οι συμμετέχοντες που περπατούσαν σε αστικό περιβάλλον δεν παρουσίασαν καμία αλλαγή σε αυτό τον τύπο νευρωνικής δραστηριότητας. Αυτό μας οδηγεί με ασφάλεια να πούμε πως το φυσικό περιβάλλον είναι εδώ το κλειδί. και φέρνει μεγαλύτερα θετικά αποτελέσματα στην νοητική λειτουργία .

Ένα πολύ σημαντικό θετικό στοιχείο από την υπαίθρια γύμναση που προκύπτει και από την έρευνα των Frances E Kup, Ph.D. και Andrea Faber Taylor, Ph.D (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1448497/ ) φανέρωσε πως τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματική Προσοχής και Υπερκινητικότητα(ΔΕΠΥ) επωφελούνται από αυτήν! Σύμφωνα πάντα με την έρευνα τα συμπτώματα του ΔΕΠΥ μειώνονται αρκετά, όταν τα παιδιά περνούν τακτικά χρόνο σε «πράσινες (φυσικές) εξωτερικές δραστηριότητες». Έτσι θα ήτανε φυσικό να θεωρήσουμε πως και τα παιδιά, οι έφηβοι και οι ενήλικες που δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα ΔΕΠΥ μπορούν να ενισχύσουν την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται, συνδεόμενοι συχνά με τη φύση.

Και όλα αυτά τα παραπάνω πως η υπαίθρια άθληση δεν έχει καμία απολύτως παρενέργεια σε αντίθεση με την φαρμακευτική αγωγή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Βιβλιοπαρουσιάσεις

1. Θεραπευτική ιππασία και άτομα με ειδικές ανάγκες . Από την Θεωρία σε μικρά βήματα πράξης (Τζιλίνης Αναστάσιος)

( Πόσο σημαντική τείνει να γίνει τα τελευταία χρόνια η Θεραπευτική Ιππασία στην αποθεραπεία και στην αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρίες;

Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που καλείται να αναπτύξει αυτό το βιβλίο.

Την τελευταία δεκαετία ιδιαίτερα, μετά από έρευνες έχει αποδειχτεί πως η Θεραπευτική Ιππασία μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικότατο εργαλείο στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής του ατόμου με αναπηρία.

Η συνεργασία αυτής με τους άλλους τομείς της αποκατάστασης, όπως της φυσιοθεραπείας και της φυσικοθεραπείας επιφέρει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα.Η Θεραπευτική Ιππασία επιδεικνύεται για τις περισσότερες αναπηρίες και μεγάλη σημασία έχει να εφαρμόζεται από σωστά καταρτισμένους επιστήμονες.

Η χαρά του ατόμου που βρίσκεται επάνω στο άλογο και στον χώρο του στίβου, η επαφή με το άλογο και τους ανθρώπους σε συνδυασμό με τις ασκήσεις θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα).

2. Θεραπευτική ιππασία και Ιπποθεραπεία. Εισαγωγή στην προσέγγιση Hippo Kinesio-Educational Rehabilitation (Hi.K.E.R.) (Νικολάου - Πολύζος)













3. Ο πλήρης οδηγός για την Ιππασία . Ράτσες και φροντίδα αλόγων.

(Faurie Bernadette)

4. Μιλάμε με το άλογο (ιταλικά) (Henry Blake)














5. Riding on the Autism Spectrum (Claudine Pelletier-Milet)














6. Special Needs, Special Horses (Naomi Scott)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ