Άλλαζοντας λίγο την θεματολογία , θα ασχοληθούμε με "διάσημα" άλογα που άφησαν το στίγμα τους μέσα στην ιστορία.
Ένα απο αυτά τα άλογα είναι ο Μαρένγκο.
Το διάσημο αράβικο άλογο του Ναπολέοντα που τον ακολούθησε χρόνια σε πολλές νικηφόρες και ένδοξες μάχες.
Ο Ναπολέων δεν θεωρούταν ικανός αναβάτης όπως οι μεγάλοι στρατηλατες και στρατιωτικοί της εποχής του, οι οποίοι απο παιδιά ίππευαν και εκπαιδεύονταν στην ιππική δεξιοτεχνία. Ο ίδιος είχε ανάγκη ένα μικρόσωμο και σταθερό άλογο οπού θα μπορούσε με περισσότερη άνεση να ιππεύει. Γόνος μια μεγάλης Κορσικανής οικογένειας ιδιαιτερά όμως "μικρών" ευγενών αλλά και συνάμα για πολλούς ερευνητές φτωχικής δεν θα μπορούσε να έχει δικό του άλογο. Εισήχθει στην στρατιωτική σχολή με αυτό το σημαντικό μειονέκτημα που ωστόσο ο δυναμικός του χαρακτήρας υπερκάλυπτε τις όποιες αδυναμίες του στην ιππασία. Κατα την περίοδο της στρατιωτικής του θητείας σε σχετικά μεγάλη ηλικιά με τους συμμαθητές του, μπόρεσε να μάθει αν και την χάρη ίσως του ιππέα δεν την απόκτησε ποτέ.
Την δυσκολία στο να ιππέυει έκαναν τον νεαρό τότε στρατιωτικό να αναζητά την σιγουριά και την ασφάλεια των μικρόσωμων αλόγων. Είχε προτίμηση στα βαρβάτα αεικίνητα Αράβικά άλογα.
Συμφωνα με την βιβλιογραφία απέκτησε τον Μαρένγκο κατα την Αιγυπτιακή του εκστρατεία το 1799 μετά την μάχη του Αμπουκίρ και πιθανότατα απο το φημισμένο El Naseri Stud .
Το όνομα του το ανθεκτικό αεικίνητο και τελικά γενναίο άλογο το πήρε μετά απο την μάχη στο Μαρένγκο ( 14 Ιουνίου 1800) ένα χωριουδάκι στην Β. Ιταλία .Την μάχη την οποία ο Ναπολέοντας κέρδισε, αφού διέσχισε με τον στρατό του τις Άλπεις. Ένα σχέδιο που θεωρούνταν παράτολμο και δύσκολο να καταφέρει κάποιος. Πόσο μάλλον ένας ολόκληρος στρατός.
Οι Γάλλοι οδηγούμενοι απο τον Στρατηγό τους αιφνιδιάσαν τους Αυστριακούς, που την διοίκηση του στρατού τους είχε ο Ελληνικής καταγωγής διάσημός εξίσου εκείνη την εποχή Βαρώνος Μιχαήλ Φον Μελάς.
Η θετική έκβαση της μάχης και η κατάληψη των εδαφων της Ιταλίας αποτέλεσε ένα άσμα της στρατιωτικής ευφυΐας του Βοναπάρτη.
Απο αυτή την σημαντική νίκη του ο Ναπολέων ονόμασε το άλογο του Μαρένγκο.
Η μεγάλη αυτή νίκη ,ο ηρωισμός των στρατιωτών και του αλόγου αποτυπώθηκε στον περίφημο πίνακα του Ζακ Λουί Νταβίντ (Jacques- Louis David) : Ο Ναπολέων διασχίζει τις Άλπεις ( Crossing the Alps -Bonaparte franchissant le Grand-Saint-Bernard)
Η διάσχιση των Άλπεων, δεν θα μπορούσε να γίνει με τέτοια μεγαλοσύνη καθώς τα μονοπάτια, το δύσβατο και χιονισμένο τοπίο οδηγούν στο συμπέρασμα πως το πιο πιθανό είναι ο ίδιος ο Ναπολέωντας να μεταφέρθηκε πάνω σε ένα μουλάρι με έναν ξεναγό να τον καθοδηγεί. Ωστόσο ο David έχοντας σκοπό να προβάλει την δυναμικότητα και το πάθος του έφιπου στρατηλατη θεώρησε φαίνεται πως η εικόνα του στο μουλάρι με τον ξεναγό να τον τραβάει δεν θα είχε την ίδια απήχηση τόσο για το έργο του , όσο και για τον ίδιο το μελλοντικό αυτοκράτορα.
Ένας πιο σύγχρονος ζωγράφος οραματίστηκε πιο ρεαλιστικά το πέρασμα των Άλπεων. Αυτός ήταν ο Paul Delaroche με έργο του το 1850. Μετά απο 50 χρόνια απο την επέτειο της μάχης:
Απο το 1800 λοιπόν ο Ναπολέων, που ονομάστηκε έπειτα και Μέγας τόσο λόγω της στρατηγικής του στο πεδίο της μάχης όσο και στην διακυβέρνηση είχε αχώριστο σύντροφο σε όλες τους τις εκστρατίες τον Μαρένγκο.
Το άλογο, ακολούθησε πιστά και έλαβε μέρος σε μεγάλες μάχες στο Άστερλιτς (Μοραβία) το 1805, Τζένα (Πρωσία) το 1806, Γουάγκραμ (Αυστρία ) το 1809 και ακόμη και στην εισβολή στη Ρωσία το1812.
Ο Μαρένγκο τραυματίστηκε 8 φορές και μάλιστα στην ουρά του βρέθηκε θραύσμα απο σφαίρα. Συνέχισε απτόητος να αποτελεί τον αχώριστο σύντροφο για τον αναβάτη του για 15 χρόνια μέχρι την ήττα του Ναπολέων και την αρχή του τέλους του, στην μάχη του Βατερλό (1815).
Στο τέλος της μάχης, ο Μαρένγκο συνελήφθη απο τον Βαρώνο Ουίλιαμ Πέτρ (William Henry Francis Petre), αφού όπως λέγετε εγκαταλήφθηκε τραυματισμένος σε έναν κοντινό Γαλλικό σταθμό.
Ο Πέτρ που αναγνώρισε το άλογο, το πούλησε με την σειρά του στην Αγγλία στον αντισυνταγματάρχη Γουίλιαμ Άνγκερστερν .
Στην Αγγλία, ο Μαρένγκο ήταν ένα αξιοθέατο σε δημόσιες εκδηλώσεις. Εμφανίστηκε σε εκθέσεις και ώς λάφυρο πολέμου στα δωμάτια Waterloo στο Pall Mall του Λονδίνου. Εμφανιζόταν με τη σέλα, το χαλινάρι και τις μπότες του Ναπολέοντα. Τα ευδιάκριτα σημάδια της μάχης του μαζί με τη σφαίρα που έμεινε στην ουρά ,αλλά και με την αυτοκρατορική κορώνα και το γράμμα Ν που ήταν μαρκαρισμένα στα καπούλια του τον έκαναν ένα είδους ατραξιόν.
Ο Μαρένγκο έζησε ως την εκπληκτική ηλικία των 38 ετών. Μία ηλικία που αναλογικά με τον άνθρωπο μεταφράζεται σε 108 ανθρώπινα χρόνια ! Μια απίστευτα μεγάλη διάρκεια ζωής λαμβάνοντας υπόψη το τι είχε ζήσει. Τα πορτραίτα του Μαρένγκο διακοσμούσαν πολλους τοίχους σπιτιών της εποχής και διάσημοι ζωγραφοι , όπως ο καλλιτέχνης James Ward απέδωσαν ακόμη μεγαλύτερη φήμη στο ξεχωριστό αυτό άλογο.
Μετά τον θάνατο του αλόγου, ο σκελετός του, εκτός από δύο οπλές, διατηρήθηκε και αργότερα πέρασε στο Royal United Services Institute και τώρα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Στρατού στο Τσέλσι του Λονδίνου.
